Archiwum kategorii: Poezja

Wisielec wiszę na Drzewie Życia głowa napełnia się krwią i choć nieprzytomny jestem trochę żyję i żyć będę, bo zaszczytem jest bycie owocem drzewa może kiedyś Adam i Ewa zerwą – akurat mnie? Cofnij

lewarkiem wiary podważam rzeczywistość dzięki niemu jest łatwiej rzeczywistość nie ma szans zamieniam ją w muł rzeczny by przesiać błoto a zostawić złoto Cofnij

nie wiem kiedy ale umarłem i choć świadomy mam sen jakbym pływał w głębokim bagnie a ma dusza osiadła na dnie pochowali mnie w drewnianym deszczu samotności deszcz, on był jedynie przez chwilę samotność na zawsze ukryta w pyle Cofnij

  Mgła Pomału wychyla głowę rozpuszcza mleko w lesie wschodzące słońce daje mi znak noc znów przeżyłem czy odsłoni też mgłę mej świadomości? Cofnij