Archiwum kategorii: Poezja

Żonkil Za oceanem dawnych wspomnień Kryje się kwiat Zakwitły żonkil Zostanie na zawsze kwitnącym Za oceanem dawnych historii Kryją się kartki Rozwiane, zżółkłe Ale nie jak żonkil Cofnij

Do Poetów Kto jest jajkiem, a kto kurą? Kto jest w wierszach górą? Czy Szymborska, czy anonim Poeta się nad wierszem głowi. Jak napisać go ładnie Jak wyrównać składnię? Jak zachwycić czytelnika, By ten pod sufit fikał? Tego nie wiedzą … Czytaj dalej →

Nad i pod… Drogi świecie zanurzony w kwiecie pól Jak mam ukoić mój wszechogarniający ból Znowu ciemność zakryła mój wzrok Znowu się staczam w mętny mrok Gnam za życiem po życiu nad niebem i pod By ogarnąć koła czasu wieczny … Czytaj dalej →

*** (klatka) klatka została otwarta a wspomnienia uleciały wraz z przeszłością złych już nie mam czas przemija lecz wolny od ja mam go wieczność Cofnij

Lilie lilia biała lilia czarna rosną obie na mokradłach od ciebie zależy który kolor ci bardziej leży która lilia odpycha a która przyciąga z którą zatańczysz której dasz uśmiech a którą odrzucisz czarna ukoi ból uśmiercając biała ukoi śmierć swą … Czytaj dalej →

mów mów póki jesteś dopóki ja dopóki ty jesteśmy tu i teraz uwagą poświęcaj Cofnij

Napis Ty, częścią mnie Jedyne wspomnienie Nie ma go A ty już daleko Miła ma miła Uczuć dzielenia chwila Została w tyle I jeżeli się nie mylę Już nigdy nie powróci Już tylko śmierci czar Połączy nas Tam gdzie wieczny … Czytaj dalej →

kolczasty erotyk stokrotko czemu zamieszkałaś wśród róż toć to niewdzięczni stróże przecież widzę jak ranią twe wygolone wzgórze gdy chcę wejść głębiej kolce ranią ciebie i mnie a bez nich byłoby milej i prędzej stokrotko odwróć się tyłem – tam … Czytaj dalej →

Coś… przestrzeń zycia ogromna jest wprowadzasz macki swe gdzie tylko chcesz oglądasz się ktoś idzie znów kolejny żywy trup zarzucasz sieć i łapiesz go na sznur mroczna siła w nocny czas kroczy zahacza szpony swe na każdej ofierze w ciemnej … Czytaj dalej →

Schizofrenia Idąc ścieżką ciemną Zła się nie ulęknę Przed złem nie uklęknę A bogowie uchylą przede mną Rąbek tajemnicy ukrytej Przed całą Ziemią tą Mam światło Pana ze sobą A na skórze słowa wyryte Eleleu elohim et homo Sapiens, pozdrawiam … Czytaj dalej →