Archiwum autora: ironal

Wiershot dwunasty Kości i wojna Bieleją kości wśród błękitnego nieba i zielonej trawy. Wojna przeszła, a bielmo jej się rozkłada wśród ciał, gdzie głowa mi odpada. Wojna – ona nigdy się nie zmienia. Wojna zawsze wraca jak zła karma. Przynajmniej … Czytaj dalej →

Wiershot jedenasty Piekło i kości Piekło zawiera się w dwóch słowach: ego i lęk. Lęk przed niebem, bo ego jest wrogiem jasności. A kości na każdej wojnie toczą się w mojej głowie i nie przestaną dopóty, dopóki jedna strona przegra, … Czytaj dalej →

Wiershot dziesiąty Diabły i piekło Piekielne słowo się rzekło. Diabelskie ścierwo i ludzkie piekło. Diabły są ślepe dlatego lubią ciemność, bo w jasności widać ich czarne oczodoły, rogi i białe pokryte mięsem ze świń kości. Kości zostały wśród gości. Goście … Czytaj dalej →

Wiershot dziewiąty Niebo i diabły Niebo jest niebotyczne, gdyż nie można do niego sięgnąć drabiną. Tym bardziej, że drabina pochodzi z ziemskiego piekła, gdzie diabły rozpuszczają synów bożych, bogów, którzy są nami. Gdyż to prawda, że „bogami jesteście”. Cofnij