Archiwa tagu: Wiershoty

Skrytość bredni Skrytość serca umysł zaciemnia. Umysł to tylko pojęcie bez znaczenia. Spróbuj określić meandry świadomości. Umysł nadejdzie wtedy definicją, ale i tak będzie pozbawiony spontaniczności. Więc nie mów mi czym jest słońce, jak światła wewnętrznego w sobie nie masz. … Czytaj dalej →

Szczyt skryty Dla mnie szczyt nie jest zaszczytem. Goniąc za techniką gubisz zapałki. Uważaj, bo gdy zgubisz wszystkie, noc ciemna Cię ogarnie. Otchłań ciemności wkroczy w twe życie. Jedynie błysk błyskawicy pozwoli Ci oświetlić przestrzeń, by w zachwycie odpalić pochodnię, … Czytaj dalej →

Wiershot dwunasty Kości i wojna Bieleją kości wśród błękitnego nieba i zielonej trawy. Wojna przeszła, a bielmo jej się rozkłada wśród ciał, gdzie głowa mi odpada. Wojna – ona nigdy się nie zmienia. Wojna zawsze wraca jak zła karma. Przynajmniej … Czytaj dalej →

Wiershot jedenasty Piekło i kości Piekło zawiera się w dwóch słowach: ego i lęk. Lęk przed niebem, bo ego jest wrogiem jasności. A kości na każdej wojnie toczą się w mojej głowie i nie przestaną dopóty, dopóki jedna strona przegra, … Czytaj dalej →

Wiershot dziesiąty Diabły i piekło Piekielne słowo się rzekło. Diabelskie ścierwo i ludzkie piekło. Diabły są ślepe dlatego lubią ciemność, bo w jasności widać ich czarne oczodoły, rogi i białe pokryte mięsem ze świń kości. Kości zostały wśród gości. Goście … Czytaj dalej →

Wiershot dziewiąty Niebo i diabły Niebo jest niebotyczne, gdyż nie można do niego sięgnąć drabiną. Tym bardziej, że drabina pochodzi z ziemskiego piekła, gdzie diabły rozpuszczają synów bożych, bogów, którzy są nami. Gdyż to prawda, że „bogami jesteście”. Cofnij

Wiershot ósmy Problem i niebo Problem ma taki problematyczny kształt. Raz jest okrągły, raz prostokątny, ale i tak wszystko w nim siada, gdy nie ma czym władać. Za to niebo jest wyjątkowe, niebieskie i białe jak chmury, nieskończone. Czy niebo … Czytaj dalej →

Wiershot siódmy Ring i problem Gdy włożę na palec ten jeden jedyny „ring”, zniknę na zawsze dla ciebie i siebie. Będę tylko z nią, dla niej i dla nich. Problemem są trawa, whiskey i ananas. Zawsze ich brak wtedy, gdy … Czytaj dalej →

Wiershot szósty Kapitał i ring Kapitał nieludzki, bo jak nazwać mam pracę na akord, w fabryce po drugiej stronie Sudetów i Karpat? Pierścienie zaciskają się na mojej szyi. Kiedy myślę, że już po problemie, wżynają się w krtań, jabłko Adama … Czytaj dalej →

Wiershot piąty Potwór i kapitał Potworny potwór z tej ekonomii. Kapitał kapitalny na nim się już dawno obrósł jak ptactwo strusie piórami z niedoskonałymi poglądami. Gnój gnoi na roli, by obrastało słowami większymi niż one są, a moje głowy ciągle … Czytaj dalej →