Archiwum autora: ironal

Kamienne serce Czas zniknął, a zegar zgubił kukułkę. Wskazówki zostały połamane. Wieczny restart zamienił się w reset. Noc postępuje nad ranem. Wschód stał się zachodem, A Bóg bałwanem. Wśród zimnej fuzji głazów serc, Burzy synaps, gorących nerw. Koniec człowieczeństwa przypieczętowałem. … Czytaj dalej →

Drzewne wariacje papierem ściernym zdrapuję złe chwile ścięte drzewo nie chce być tabula rasa słoje nigdy nie będą prostą linią ułożone przeszłość taka nie jest do czystej kartki wpadł motyl „teraz” zasieje ziarno tęczową kredką albo czarną wyrośnie tęcza ze … Czytaj dalej →

Dal patrzę przed siebie widzę dal nieskończoność napełnia mnie lękiem to czy tam – het, het za krańcem świata czeka mnie to samo co tutaj… Cofnij

Zegarowe deszczu strugi deszcz puka do moich drzwi   ktoś stuka do okna snu   coraz większe zaciekawienie   jest coś do nieodgadnięcia coś co dalej sięga niż myśli   nie tak nie tak nie wiem gdzie zostawiłem światło dnia … Czytaj dalej →

do nieba dobre duszyczki idą do nieba umierają w pokorze dają gołębiom kawałek chleba o ustalonej porze kłębią się i gnębią chcąc wydostać się z niewoli bo niewola bardzo boli Cofnij